Coachen met paarden

Paarden zijn in staat om opmerkelijke relaties aan te gaan met mensen.

Het paard, een dier dat al eeuwen deel uitmaakt van ons leven. Door de eeuwen heen heeft het paard altijd een belangrijke rol gespeeld voor mensen. Een bron van voedsel, een middel om zich te verplaatsen, een extra kracht om ons werk te doen, een dappere metgezel in tijden van oorlog.

We mogen er gerust even bij stilstaan hoe onze huidige maatschappij er had uitgezien zonder paarden. Op welke dieren hadden de ridders zich kunnen verplaatsen? Een dier dat tegelijk sterk en snel moet zijn. Hoe had het werk in de koolmijnen er uitgezien voor onze mijnwerkers, zonder de pony’s die hun volle karren naar boven trokken? Het is toch opmerkelijk dat door al die jaren heen, de mens beroep is blijven doen op het paard.

Paarden zijn in staat om opmerkelijke relaties aan te gaan met mensen. Als wij onze paarden goed behandelen, ze respecteren, halen ze enkel het beste in zich naar boven. Sinds het begin van de domesticatie van het paard, zo’n 6000 jaar geleden, is de mens relaties aangegaan met paarden. Om te kunnen samenleven met paarden was het noodzakelijk dat wij van hun gingen leren.

We moesten weten hoe ze leven in een kudde, wat ze nodig hebben van voeding, hoe ze leren, … Doordat de mens zich is gaan openstellen naar het paard en het paard te leren begrijpen, zijn we samen kunnen evolueren naar de mens en het paard dat we vandaag zijn.

Toch is het paard door al die jaren heen, zijn instinct en kuddegevoel nooit verloren is. En het is juist dàt wat maakt waarom we vandaag nog zoveel kunnen leren van paarden.

Als we gewoon al even stilstaan bij hoe paarden in een kudde leven, kunnen we tot mooie inzichten komen over het leven in onze eigen maatschappelijke kuddes.

De kracht van paarden

Als we naar paarden kijken kunnen ze verschillende gevoelens bij ons los maken. Ze kunnen ons verbazen met hun imposante verschijning, hun bewegingen, hun gedrag. De ene wordt opslag verliefd, de andere laat het liever aan zich voorbij gaan. Ze zijn in staat om een andere kant in mensen naar boven te brengen. De grootste ego’s kunnen plots heel klein worden naast een paard. En dat is een van de sterkste punten van een paard: voor een paard is iedereen gelijk.

Het maakt niet uit welk geslacht je hebt, hoe oud je bent of welke job je uitoefent. Het paard hecht enkel waarde aan je innerlijke persoon, je innerlijke paard. Bij elk contact screent het paard je direct. Hij meet de vibratie die jij uitstraalt, kijkt naar je lichaamstaal, hoe je op hem reageert. En op dat moment maakt het voor hem totaal niet uit dat je een blanke dertiger in maatpak bent of een zwarte vrouw in arbeiderskledij. Daar kunnen wij als maatschappij toch iets van opsteken, niet?

De kracht die paarden hebben om direct aan te voelen hoe wij ons voelen, is het mooiste geschenk dat we van het paard kunnen krijgen. Denk voor je zelf even terug wanneer je de laatste keer iemand hebt ontmoet die je neemt zoals je bent. Iemand die je laat lachen doordat hij gewoon is wie hij is. Iemand waar je bij kan huilen, zonder woorden. Gewoon even je verdriet er laten zijn en je toch niet alleen te voelen. Soms is een warme schouder genoeg. En gelukkig hebben paarden een hele grote schouder.

Paarden en kinderen – wat kunnen zij ons leren?

Wandel met je kind voorbij een paard, gegarandeerd dat je kind je meesleurt om het paard te aaien.

Paarden en kinderen, dat is altijd al iets speciaals geweest. Eigenlijk is daar een heel simpele verklaring voor. Kinderen zijn gewoon meer paard dan wij, volwassenen. Een kind is net zo puur als een paard. Kijken we naar hoe kinderen zich gedragen in de kleuterklas, kunnen we dit in één lijn doortrekken naar hoe paarden leven. Kinderen gaan relaties aan met elkaar, er is een vorm van hiërarchie en er zijn conflicten.

Voor een kleuter maakt het ook niet uit of iemand veel geld heeft of een bepaalde status. Neen, voor een kind is het belangrijk op welke manier het wordt behandeld. Net als het paard, leven kinderen in het hier en nu. Het is pas door ouder te worden, op te groeien in onze hedendaagse maatschappij dat we ons innerlijke paard verliezen.

Door onze opvoeding en ervaringen in het leven gaan we bewust en onbewust mensen in hokjes plaatsen. Zo plaatsen we onszelf ook in een hokje. Op een bepaald moment kan het zijn dat het hokje waarin je jezelf hebt geplaatst niet meer goed voelt. Ook al is dat een heel mooi hokje, met alles erop en eraan. Dan is het tijd om terug te gaan naar ons innerlijke paard, ons innerlijke kind. Tijd om uit het hokje te stappen. Toegegeven, het is best eng om uit dat vertrouwde hokje te stappen. Wat je dan kan missen zijn de oordelen, opmerkingen en bemoeienissen van andere mensen. Hallo paard!

Coachen met paarden

Bij coachen met paarden werken we samen met paarden om ons te ondersteunen in het groeiproces dat we doormaken. We maken gebruik van zijn luisterend oor, zijn wijsheid over leven in een kudde en zijn kracht om ons te wijzen op onze innerlijke ik.

Als we samen werken met een paard komen we sneller tot de essentie. Zo kan je voor jezelf hebben besloten “ vanaf vandaag ga ik voor mezelf opkomen”. Sta je dan voor een paard met dat voornemen, maar met een gevoel van onzekerheid over jezelf, zal het paard je snel duidelijk maken dat er nog iets niet juist zit.

Kijken we naar het paard zijn systeem van leven, zijn kudde, kunnen we hier ontelbare zaken uit leren. Niets zo mooi als een groep paarden te zien grazen en ze een tijd te observeren. Hoe is de hiërarchie in de kudde? Hoe reageert de kudde als er nieuw paard bij komt? Als je dieper gaat nadenken, zijn er vast situatie waaraan je jezelf kan spiegelen.

Paarden zijn echte voelers. Vanaf een paard geboren wordt, vertrouwd het blindelings op zijn gevoel. Het paard zijn buikgevoel en zijn denken zijn altijd verbonden met elkaar. Als een paard een gevoel van onveiligheid ervaart, zal zijn reactie altijd vluchten zijn. Dat is simpelweg zijn overlevingsinstinct.

Wij, mensen, zijn geëvolueerd naar wezens die hun denken en voelen afzonderlijk van elkaar kunnen gebruiken. Hoe vaak voelen we iets, maar zegt ons verstand iets anders? Hoe zou jouw leven eruit zien als je meer naar je buikgevoel zou luisteren? Of met een mooier woord, jouw intuïtie?

Lees ook mijn blog: Starten met paardrijden.

Waarom moet ik dank u zeggen?

Van jongs af aan zijn paarden in mijn leven geweest. Een passie waarvan niemand weet waar ze vandaan komt. Een passie die de rode draad vormt doorheen mijn leven. Vanaf mijn zes jaar is er geen dag voorbij gegaan zonder paarden. Wat begon als een wekelijks ritje in de manege is uitgegroeid tot een belangrijk deel van mij. Ook al ben ik geen professioneel ruiter of trainer, paarden zijn voor mij de reden dat ik doe wat ik doe.

Toen ik ongeveer acht jaar was, is mijn eerste paard in mijn leven gekomen. Totaal onverwacht, ze is letterlijk gewoon op mijn pad gekomen. Ze was achtergelaten, ziek, heel schuw,… Toen ik haar de eerste maal zag staan, helemaal in zich zelf gekeerd, brak mijn hart. Ik zag een pony, zonder levenslust, verloren. Veel liefde, geduld en hoop heeft ervoor gezorgd dat ze beter werd.

Ze fleurde helemaal op. Die kleine pony van amper één meter groot bloeide open tot een ijzersterke pony die wist wat ze wil en vooral wat ze niet wil. Onze band is uniek en het mooiste geschenk dat ik ooit heb gekregen. Door de jaren heen zijn er nog paarden geweest, maar zij zal altijd mijn once in a lifetime paard blijven.

Tot op de dag van vandaag staat ze elke dag aan mijn zijde.

Ik heb het geluk gehad te kunnen opgroeien met paarden rondom mij. Ja, je mag dat letterlijk nemen, geluk. Hoe zou mijn leven er hebben uitgezien als ik hun niet had gehad? Bij wie zou ik dan mijn hart moeten luchten? Met wie zou ik na school mijn vrije uren hebben gespendeerd?

Mijn mooiste momenten heb ik met hen kunnen delen, maar vooral ook mijn slechtste. Uren heb ik bij hen zitten huilen. Gewoon in de stal, samen.

Paarden hebben ons zoveel te bieden. Ze oordelen niet over ons, ze laten ons gewoon zijn. Ze tonen ons zaken die we zelf niet kunnen of willen zien. Ze maken emoties in ons los, gewoon door zichzelf te zijn. Ze geven ons troost en kunnen ons laten lachen. Een paard is in staat om direct te voelen wat er bij ons speelt.

Het verhaal van mijn kleine pony is iets waar veel mensen zich in kunnen herkennen, ik ook. Zij was toen zo verloren en toch heeft ze zich naar mij opengesteld en mijn hulp aanvaard. Doordat ze mijn hulp heeft aanvaard heeft ze haar eigen leven terug in handen genomen. Ik was er om haar te ondersteunen, maar ze is zelf uitgegroeid naar het paard dat ze altijd geweest is.

Dat innerlijke paard zat gewoon heel diep verborgen, door alles wat ze had meegemaakt. Wil dit zeggen dat ze haar verleden vergeten is? Neen, absoluut niet. Er zijn bepaalde triggers die soms moeilijk zijn voor haar, maar ze weet dat ze die aankan. Ze blijft niet hangen in haar verleden, voor een paard is de enige weg vooruit.

Door de jaren heen is het verhaal van mijn pony eigenlijk mijn eigen verhaal geworden. Ik voelde me op een bepaald moment net zoals mijn pony zich heeft gevoeld. Alleen, verdrietig, boos,… Hoewel ik steeds omringd ben geweest door de fijnste mensen, heb ik nooit hun hulp willen aanvaarden. Mijn verdriet was mijn verdriet, en ik moest dat zelf oplossen.

Langzaam kwam er een muur rondom mij, ook naar mijn paarden toe. De angst om iemand te verliezen die je graag ziet was zo groot dat ik mijn paarden op een bepaalde afstand hield. Ik probeerde mezelf te beschermen.

Al mijn gevoelens en gedachten stopte ik vakkundig in mijn potje. Tot ik op een dag het deksel niet meer dicht kreeg en me bewust werd dat er iets moest veranderen. Door, net als mijn pony zoveel jaren geleden, hulp toe te laten is mijn leven beter geworden. Ben ik dan wél mijn verleden vergeten? Neen, absoluut niet. Maar ik doe nu net als mijn kleine pony: ik blijf niet in mijn verleden hangen en durf voorruit te gaan.

Waarom ben ik nu dan in hemelsnaam begonnen met coachen met paarden?

Wel ik wil in de eerste plaats andere mensen de mogelijkheid geven om te ervaren wat paarden met ons doen. Mensen laten voelen hoe paarden ons raken, hoe ze ons kunnen helpen om verlies te verwerken. Door verdriet gewoon al te kunnen delen met een paard, wordt de last een beetje lichter. Het gevoel niet alleen te zijn…

Laat een paard toe in je hart en het zit voor altijd in je mind.

Dank u paard!